Alien 3 (Yaratık 3)

Ne yazık ki hüsran...

Doğrusu ya, genç yönetmen David Fincher, büyük bir hüsrana uğrattı beni.

Amerika’da yayınlanan “Premiere” dergisindeki bir röportajda verdiği cevaplar, bir zeka kıvraklığı, yaratıcılığı besleyebilecek bir kendinden eminlik, hatta sevimli bir küstahlık taşıyordu. Ama filmi, hiç de parlak bir çıkış değil...

Kuşkusuz, reklam ve video-klip deneyiminden gelen bir teknik beceri, bir akıcılık var Fincher’ın anlatımında, ama “Yaratık 3”, giderek bir teknik gösteriye boğulmaktan kurtulamıyor.

Gerçi, bir sürü “entellektüel gönderme(cik)” var filmde, ama “popüler ile seçkini kaynaştırma” yolundaki bu girişim de hedefine varamıyor. Ortaya “ne kuş ne deve” bir film çıkıyor!..

Açıkçası, ne “dar mekanları ustalıkla kullanarak yaratılan klostfrobik atmosfer”, ne “korkunç ve karanlık bir ortamda yaşanan aşk teması”, ne “hapishane gezegenindeki mahkumların Hristiyanlıkla ilişkisi ve canavarla mücadele yöntemleri yoluyla verilen Ortaçağ yansınmaları”, ne de “karnında bir canavar taşıyan anne motifi”, kırıntı olmaktan öteye gidebiliyor.

Karamsar gelecek tasvirine gelince, bu da ne yeni, ne de yeterli!..

”Yaratık 3”, son 20 dakikasında, en azından gerilim duygusu yaratarak belli bir etkileyicilik yakalıyor, ama bütün olarak yüzeysel ve vasat bir film.

Haliyle, Sigourney Weaver da kendi kalıbından çıkamazken, usta oyuncu Charles Dance “geçip gidiyor”, diğerleri herhangi bir hareketli macera filminin düzeyini tutturuyor...

Alien 3 (Yaratık 3)

Y: David Fincher, S: Dan O’Bannon ve Ronald Shusett’in karakterlerinden David Giller, Walter Hill, Larry Ferguson, Vincent Ward, G: Alex Thomson, YT: Norman Reynolds, SY: Fred Hole, James Morahan, K: David Crowther, Terry Rawlings, M: Elliot Goldenthal, O: Sigourney Weaver, Charles Dutton, Brian Glover, Charles Dance, Ralph Brown, Holt McCallany, Lance Henriksen, Pete Postlethwaite. 1992.