22 Aralık 2019 Pazar

Twin Peaks: Fire Walk With Me (İkiz Tepeler: Ateş Benimle Yürür)

“Gibi” yapan bir film!





  
Bütün dünyada yankılar yaratan televizyon dizisi “İkiz Tepeler”in “ölü kadın kahraman”ı Laura Palmer, dizinin yaratıcısı olan ünlü yönetmen David Lynch tarafından, vahşi bir cinayete kurban gitmeden önceki son 7 günüyle beyazperdeye getirildi ve yine “heyecan”la karşılandı.

Ülkemizde “Fil Adam”, “Mavi Kadife”, “Vahşi Duygular” gibi “sıra dışı” filmleriyle tanınan ve kimileri tarafından “sinemanın Salvodor Dali’si” diye anılan David Lynch, hakkında yürütülen, “çılgın”, “tuhaf” gibi sıfatlarla yüklü “efsane”ye leke sürdürmemeye kararlı görünüyor.



Önceki filmlerinde görülen “ürkütücü, tiksindirici, sert ve sarsıcı” atmosfer, belli bir “içtenlik” ve dünyaya yönelik bir “sahicilik” taşıyordu. Ama bu kez, “entelektüel” değil, “entel” bir bakışı var yönetmenin. İyi cilalanmış bir yavanlık örneği!

Film, sanki karmaşık, sanki derin! Oysa, yüzeyde görülen bütün “biçimci” çaba, kolay bir “tavlama” yöntemi olan bütün “özgünlük” halesi, altta yatan bildik ve basit öyküyü, “ilk bakışta sakin ve kendi halinde görülen tipik Amerikan kasabasında, içten içe yaşanan vahşi ve yozlaşmış dünya” temasını, “’iyi” bir filme dönüştüremiyor.



“Avaz avaz” simgeler, marazi ve garip tipler, kırmızı ağırlıklı renk yapısı, Lynch’in “sinemacı kumaşı”nı kanıtlayan görsel kalitesi ve “parıltılı” oyuncu kadrosu, her şey, ama her şey biraz “iğreti”, biraz “yapay” duruyor, bilinen David Lynch özelliklerinin bu kez ifrada vardığı ve “parlak bir gösteri” olarak pazara sunulduğu film, “sıkıcı” olmaktan öteye gidemiyor…



Twin Peaks: Fire Walk With Me (İkiz Tepeler: Ateş Benimle Yürür)
Y: David Lynch, S: David Lynch, Robert Engels, G: Ronald Victor Garcia, YT: Patricia Norris, M: Angelo Badalamenti, K: Mary Sweeney, O: Sheryl Lee, Ray Wise, Madchen Amick, Dana Ashbrook, David Bowie, Miguel Ferrer, Pamela Gidley, Heather Graham, Chris Isaak, Moira Kelly, Jürgen Prochnow, Harry Dean Stanton, Kiefer Sutherland, Grace Zabriskie, Kyle MacLachlan. 1992.

Hiç yorum yok: