Konusu değil, dili fantastik...
Liseli
bir genç. Kesik bir kulak. Polis. Araştırma. Seksi bir şarkıcı. Sado-mazohizm.
İlk cinsel deneyim. Uyuşturucu satışları. Dehşet. Aşk. Cinayet…
Özünde
çok basit bir polisiye öyküsü var Mavi Kadife’nin. Ama film, konusundan çok,
sinemasal niteliğiyle öne çıkıyor.
Türkiye’de
de gösterildiği sıralarda büyük ilgi çeken Film Adam filminin yönetmeni David
Lynch’in bu çalışması, seyirci için büyük bir referans olacak kadar bol ödüle
sahip: 1987 Avoriaz Fanstastik Filmler Şenliği en iyi film, Los Angeles ve
Boston Film Eleştirmenleri en iyi film, Los Angeles ve Boston Film
Eleştirmenleri en iyi yönetmen ve en iyi film ödülleri; ayrıca birçok listede
üst sıralar…
Mavi
Kadife’de Lynch, konusu ile değil, örgüsü ve sinema dili ile “fantastik” bir
film çıkarıyor ortaya (Avoriaz’da birincilik aldığında, filmin “yeterince
fantastik” olmadığını öne sürerek ödülü eleştirenler olmuştu).
Düz
bir polisiye öykü, fantastik filmlere özgü bir ayrıntı zenginliği, kamera-ışık
kullanımı ile müthiş bir atmosfere ulaşıyor.
Ingrid
Bergman ile Robert Rosselini’nin kızları Isabella Rosselini’nin cinsel
çekiciliği ve doruk noktalarında çok iyi kullanılmış slow-motion tekniğiyle,
estetize edilmiş bir sado-mazohizm de var Mavi Kadife’de…
Polisiyeden
psikolojiye uzanan, çok düzeyli bir sinema gösterisi anlayacağınız…
Blue
Velvet (Mavi Kadife)
Y:
David Lynch, S: David Lynch, G: Frederick Elmes, YT: Patricia Norris, K:
Duwayne Dunham, M: Angelo Badalamenti, O: Kyle MacLachlan, Isabella Rosselini,
Dennis Hopper, Laura Dern, Hope Lange, Dean Stockwell, Brad Dourif, Selden
Smith. 1986.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder